W tzw „dekrecie Gestapo“ zawarte zostają pierwsze, dyskryminujące naruszenia statusu prawnego czeskich robotników przymusowy. Należy do nich m.in. areszt ostrzegawczy w razie wrogiej anty-państwowej postawy rozumiany jako zesłanie do obozu koncentracyjnego.

Dekret Reichsführera SS Heinricha Himmlera, szefa Sipo i SD, o kierowaniu uchylających się od pracy, zrywających umowy lub uciekających z miejsca pracy Polaków do obozu koncentracyjnego.

Wdrożone przez rząd Rzeszy tzw. „dekretypolskie” wprowadzają dyskryminacje, ograniczenia i zakazy dotyczące wielu dziedzin egzystencji polskich jeńców wojennych i robotników przymusowych. W tzw. „polskim“ prawie karnym kary są często drakońskie.

Na zlecenie Gestapo powstaje więzienie tymczasowe przy ul. Friesstrasse dla robotników przymusowych. Wg. Gestapo istniejące w Würzburgu więzienie jest przepełnione, a robotnicy przymusowi są tam przetrzymywani w zbyt wygodnych warunkach.

Dekret (BNr. IV – 656/42 g) Reichsführera SS, szefa Policji Bezpieczeństwa i SD Heinricha Himmlera, na mocy którego 350 000 robotników przymusowych zdolnych do pracy ma być przeniesionych do lutego 1943 r. z obozów pracy i więzień do obozów koncentracyjnych.

Szef RSHA (Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy) przyznaje centralom Gestapo uprawnienia do przeprowadzania egzekucji na robotnikach przymusowych według własnego uznania.

Podczas nalotu (na Würzburg) ginie także wielu robotników przymusowych. Prawdopodobnie ponad 120 mężczyzn i kobiet zostaje spalonych lub rozstrzelanych podczas próby ucieczki z płonącegowięzienia tymczasowego Friesstrasse. Większość znajdujących się w Würzburgu i okolicy obozów pracy przymusowej oraz więzienie Friesstrasse zostaje zniszczonych.